Życiorys

Czesław Czaplicki był jednym z tysięcy żołnierzy antykomunistycznego ruchu partyzanckiego. Bezpośrednio brało w nim udział około 200 tysięcy konspiratorów. Jeśli doliczyć tych, którzy ich wspomagali aprowizacyjnie, to mogła to być rzesza około 0,5 mln ludzi. Ta konspiracja po II wojnie światowej była wyrazem sprzeciwu wobec sowietyzacji Polski. Żołnierze Niezłomni musieli przeciwstawić się nie tylko rosyjskim bagnetom, ale też szczególnie okrutnym siłom komunistycznej bezpieki. Porucznik Czaplicki awansowany pośmiertnie do stopnia majora przeżył tylko dlatego, że nie wierzył władzom deklarującym amnestię dla osób ujawniających swoje działania. Jego koledzy i członkowie rodziny byli poddani często okrutnym torturom. Niektórzy zginęli w walce, inni w stalinowskich kazamatach. Czaplicki skutecznie, przez 18 lat zwodził swoich oprawców, ukrywając się w różnych miejscach pod zmienionymi nazwiskami.
Dla niego również, tak jak dla Józefa Franczaka ps. „Lalek”, cezurą był rok 1963. Franczak zginął w obławie 21 października, osiemnaście lat po wojnie, Czaplicki został aresztowany 8 marca i po pokazowym procesie skazany na 15 lat (prokurator żądał kary śmierci), ale w wyniku amnestii odsiedział równe 5 lat (od 8 marca 1963 roku do 8 marca 1968). W czasach „Solidarności” Czesław Czaplicki był współzałożycielem zakładowej organizacji związkowej, a kiedy wybuchł stan wojenny uczestniczył w strajku. Władza nie zapomniała o Niezłomnym Żołnierzu. Znowu trafił za kraty. Najpierw do aresztu a później na pół roku do obozu internowania w Darłówku. Zbyszek, bo takim konspiracyjnym imieniem posługiwał się przez całe życie, był niezwykle aktywnym człowiekiem. Angażował się w prace organizacji kombatanckich i społecznych.

Pozostawił kochającą żonę, panią Marię, troje dzieci i wielu przyjaciół, którzy o nim nie zapomną.

Cześć Jego Pamięci!

KALENDARIUM ŻYCIA 

Górecki Zbigniew – kenkatrta w czasie okupacji niemieckiej, Smoliński Zbigniew – od wejścia sowietów na ziemie polskie

1922 - 8 czerwca w Zaciszu k. Przasnysza urodził się Czesław Czaplicki syn Filipa i Adeli z d. Poniatowskiej, 2 lipca przyjął chrzest w kościele św. Wojciecha w Parafii w Przasnyszu

1929 - rozpoczęcie nauki w szkołach powszechnych w Obębcu, Obrębie  i w Chodkowie

1937 - nauka w gimnazjum w Przasnyszu

1940 - wstąpienie do NOW (Narodowa Organizacja Wojskowa)

1942 - działalność konspiracyjna w ramach NSZ (Narodowe Siły Zbrojne), ukończenie podchorążówki NSZ, objęcie funkcji z-cy Dowódcy Plutonu Akcji Specjalnej na powiat przasnyski w ramach II Okręgu NSZ Mazowsza Północnego

1943 - stanowisko Szefa organizacyjnego w Komendzie Powiatu Przasnyskiego NSZ pod ps. „Ryś”

1944 - zastępca Szefa Organizacyjnego Obwodu Przasnysz AK do spraw NSZ, od 1 stycznia w stopniu podporucznika

1945 - udział w akcjach zbrojnych i specjalnych, dowódca Okręgu NSZ samodzielnego oddziału leśnego na powiat przasnyski

1945 - nauka w Liceum Spółdzielczo-Handlowym w Toruniu pod przybranym nazwiskiem Chodkowski

1947 - czerwiec, przyjazd do Wrocławia i praca w Miejskim Komitecie Opieki Społecznej, następnie w Bacutilu oraz w Dyrekcji Lasów Państwowych Okręgu Dolnośląskiego, mieszkanie na Sępolnie przy ulicy Waryńskiego, rozpoczęcie studiów w Wyższej Szkole Handlowej, przeprowadzka do bloku na ul. Kleczkowskiej

1948 - jesień, wyjazd do Szczecina, studia na II roku Szczecińskiej Akademii Handlowej, praca w zakładzie „Paged” przy ul. Żubrów

1950 - wrzesień, zatrzymanie i cudowne ocalenie, wyjazd ze Szczecina, Warszawa, Lublin, Kraków, Ciechanów, Przasnysz, Katowice, Gdańsk  – wyrobienie dokumentów na nazwisko Rylski z nową datą urodzenia 6 stycznia 1931, odmłodzony o 9 lat, jesień, przyjazd do Wrocławia i rozpoczęcie w grudniu pracy w Okręgowym Przedsiębiorstwie Zakładów Zbożowych na Placu Teatralnym

1951 - październik, karta powołania do wojska, odroczenie

1952 - marzec, kolejne powołanie i oddelegowanie do jednostki WOP w Kętrzynie, po przeszkoleniu powierzenie Rylskiemu funkcji kierownika Tajnej Kancelarii

1953 - powierzenie odpowiedzialnej funkcji specjalnego kuriera, odmowa zapisania się do Partii

1954 - wrzesień/październik zakończenie 2,5-letniej służby wojskowej, Chodkowski Mirosław Zbigniew 1945-1950 - Rylski Zbigniew - 1950-1963, powrót do Wrocławia do pracy w Zakładach Zbożowych przeniesionych na Plac Powstańców Śląskich

1955 - sierpień, ślub z Marią Rozynek w kaplicy Ojców Oblatów we Wrocławiu przy ul. Popowickiej, podjęcie pracy w Przedsiębiorstwie Hydrogeologicznym przy ul. Sudeckiej

1963 - 8 marca, aresztowanie, przesłuchanie w Komendzie Wojewódzkiej na Podwalu, wieczorem przewiezienie do Komendy Wojewódzkiej MO w Warszawie a później do  aresztu na ul. Rakowieckiej

1964 - od 18 maja do 17 czerwca rozprawa przed Sądem Wojewódzkim w Warszawie,prokurator żąda kary śmierci, sąd ogłosił wyrok 15 lat, w wyniku amnestii zmniejszony do 5 lat

1968 - 8 marca koniec wyroku i wyjście na wolność, 2 kwietnia rozpoczęcie pracy w „Elpo”

1970 - podjęcie studiów na Akademii Ekonomicznej

1975 - ukończenie studiów, 19 czerwca nadanie tytułu magistra ekonomii

1980 - współzałożyciel Solidarności w zakładzie Elwro, po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia udział w zakładowym komitecie strajkowym, w Wigilię Bożego Narodzenia 24 grudnia 1981 roku areszt i decyzja o internowaniu

1982 - 8 stycznia przewiezienie do ośrodka internowania w Darłówku, 13 lipca zwolnienie z internowania w Darłówku

1983 - 1 stycznia rozpoczęcie pracy w Okręgowym Przedsiębiorstwie Geodezyjno-Kartograficznym

1984 - zatrzymanie na 48 godzin z powodu podpisania się pod Oświadczeniem ws. zabójstwa ks. Jerzego Popiełuszki

1989 - wrzesień, z-ca przewodniczącego KZ w OPGK, przewodniczący Koła Emerytów i Rencistów NSZZ „Solidarność” w Elwro

1990 - od 1 kwietnia praca w Zarządzie Regionu NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk w Dziale Interwencji, do końca 2005 roku, listopad z-ca Prezesa Zarządu Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych

1991 - rozpoczęcie starań o unieważnienie wyroku z 1964 roku

1995 - wydanie wspomnieniowej książki "Poszukiwany listem gończym"

1997 - decyzja Sądu Apelacyjnego z 15 czerwca o unieważnieniu w całości wyroku PRL-owskiego sądu

2006 - zmarł 16 lipca we Wrocławiu, 20 lipca pogrzeb na cmentarzu „Skowronia Góra”  – ul. Działkowa, Msza św. w kościele p.w. św. Franciszka z Asyżu przy ul. Borowskiej, pośmiertnie odznaczony przez Prezy-denta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski