Zbigniew Lazarowicz – ojciec Klamry

Tegoroczne obchody Żołnierzy Wyklętych we Wrocławiu poświęcone będą bohaterskiej rodzinie Lazarowiczów. Przedstawialiśmy biografię Adam Lazarowicza, teraz czas na jego syna Zbigniewa Lazarowicza.

Zbigniew Lazarowicz, syn Jadwigi i Adama, urodził się 27 września 1925 roku, a zmarł 29 września 2017 roku we Wrocławiu. Zbigniew Lazarowicz będąc synem słynnego żołnierza Adama Lazarowicza, który przeciwstawiał się niemieckiej, a następnie sowieckiej okupacji, musiał zmierzyć się z negatywnymi tego  konsekwencjami, w postaci prześladowań i represji.

Podczas niemieckiej okupacji uczył się w podziemnym liceum Tajnej Organizacji Nauczycielskiej. W wieku szesnastu lat przystąpił do Związku Walki Zbrojnej, a następnie, ponad rok później został elewem konspiracyjnej Szkoły Podchorążych.

W 1943 roku zdał egzamin maturalny, przed komisją, która działała w ramach obwodu AK Dębica. W następnym roku dowodził plutonem AK w Gumniskach, będąc podporucznikiem.

Uczestniczył w akcji „Burza”. Lata 1945-1947 były dla niego czasem przesłuchiwań i więzienia przez ówczesny aparat bezpieczeństwa. Również jego ojciec Adam był w tamtym czasie ścigany. Zbigniew Lazarowicz był działaczem w szeregach „Nie”, a także Delegaturze Sił Zbrojnych oraz Zrzeszeniu WiN.

W roku 1948 osiedlił się we Wrocławiu, jednak był to dla niego trudny czas, gdyż nie posiadał legalnych dokumentów, a także zameldowania.

W tym okresie poznał swoją przyszłą żonę, Halinę której nie zniechęciła, niebezpieczna przeszłość jej wybranka.

W 1953 roku Lazarowicz mógł się ujawnić, gdyż objęła go amnestia.

Po pewnym czasie podjął pracę w przedsiębiorstwach budowlanych.

Był działeczem opozycji demokratycznej, współpracował z „Biuletynem Demokratycznym”, ponadto był łącznikiem wrocławskiego Regionalnego Komitetu Strajkowego, a także „Solidarności Walczącej. Działał również jako kolporter prasy podziemia.

Za swoją działalność w „Solidarności”, w okresie stanu wojennego-w 1982 roku został internowany w Nysie, co zbiegło się także z internowaniem jego najmłodszego syna, Przemysława, który miał wtedy zaledwie 17 lat.

W tym czasie w mieszkaniu państwa Lazarowiczów miały miejsce liczne rewizje dokonywane przez działaczy UB.

Niezłomnym działaczem opozycji antykomunistycznej był także jego najstarszy syn, Romuald. Zbigniew Lazarowicz po internowaniu powrócił do działalności opozycyjnej.

Po upadku komunizmu bohater nie spoczął na laurach. Szerzył historię swojego ojca, AK, a także przeszłość dotyczącą antykomunistycznego oporu.

Był członkiem-założycielem Zarządu Głównego Związku Żołnierzy Armii Krajowej działającego w Krakowie, jak również Zarządu GłównegoŚwiatowego Związku Żołnierzt AK oraz Stowarzyszenia Kombatanckiego WiN. Zostawił po sobie wiele dzieł, m.in. dotyczących najnowszej historii ojczyzny, jednym z najważniejszych jest napisana w 2009 roku książka Klamra” – mój ojciec. Kiedy dostałem tę ksiażkę z jego rąk, był to dla mnie wielki zaszczyt.

W 2005 roku został mu nadany tytuł majora, a pośmiertnie stopień pułkownika. Czesć Jego Pamięci!

Janusz Wolniak

Artykuł powstał dzieki pomocy Gminy Wrocław